Dünya Tabipler Birliği 
"Mal practice" Bildirisi

Sağlık Bakanlığı'nın malpractice konusunda geliştirmeye çalıştığı 
düzenlemelerin gündeme gelmesi üzerine TTB Merkez Konseyi, bakanlığa 
gönderdiği yazıda, görüşlerini iletti. Yazıda, gerekli olanın bir yasa değil, bu 
konudaki alt yapı eksikliklerini gidermek, eğitime önem vermek, bilgilendirilmiş 
onam formları geliştirmek ve medyayı doğru bilgilendirmek olduğu iletildi. 
Ayrıca Dünya Tabipleri Birliği'nin konuyla ilgili bildirisi de yazıyla birlikte 
gönderildi. 44. Dünya Tabipler Birliği Genel Kurulu'nda kabul edilmiş olan 
bildiriyi, malpractise konusunda uyulması gereken kuralları belirlemesi 
açısından yayınlıyoruz. 

Bazı ülkelerde yanlış tıbbi uygulamalarla ilgili davalar artmaktadır ve ülke tabip 
birlikleri bu sorunu tartışmaktadır. Bir grup ülkede ise bu konu henüz 
gündemde değildir, ancak o ülkelerin tabip birlikleri de dikkatli olmalıdır.
Bu bildiride, DTB; tabip birliklerini tıbbi yanlışlıklar ve yasal başvurular 
konusunda bilgilendirmek istemektedir. Her ülkenin yasaları ve hukuk sistemi, 
sosyal gelenekler ve ekonomik durumu, elbette aşağıda belirlenenleri 
etkileyebilecektir. Yine de DTB, bildirisinin tüm tabip birliklerini 
ilgilendireceğine inanmaktadır.
1. Tıbbı yanlış uygulama davaları aşağıdaki  bir ya da birden çok gerekçe 
nedeniyle artmıştır.
a) Tıbbı bilginin artması, tıbbi teknolojinin gelişmesi, hekimlerin geçmişte 
yapamadıkları bazı işlemleri yapmaya itmektedir, bu ilerlemeler çoğunlukla ağır 
riskleri de içerir.
b) Hekimler üzerinde tıbbi hizmetlerin artan maliyeti ile ilgili baskı vardır. 
c) Elde edilebilir, varolan sağlık hizmetine ulaşma hakkı, garanti edilemeyen 
sağlıklı olma ve kalma hakkıyla karıştırılmaktadır. 
d) Medya hekimlerin yeteneği, bilgisi, davranışı ve hastaya yaklaşımını 
sorgulayan olumsuz tutumu ile, hastaları hekimlere karşı dava açmaya teşvik 
etmektedir.
e) Artan davalar karşısında defansif=korumacı tıp uygulamasının dolaylı 
olmayan sonuçları dava konusu olmaktadır.
2. Tıbbı yanlış uygulama ile, tıbbi bakım ve tedavi sırasında görülen, hekimin 
hatası olmayan durumlar ayrılmalıdır. 
a) Tıbbı yanlış uygulama (malpractice); doktorun tedavisi sırasında standart 
uygulamayı yapmaması, beceri eksikliği veya hastaya tedavi vermemesi ile 
oluşan "zarar"dır.
b) Tıbbi uygulama sırasında öngörülemeyen bilgi ya da beceri noksanlığı 
sonucu oluşan ise; istenmeyen sonuçtur ve bunda hekimin sorumluluğu yoktur.
3. Ulusal yasalarda tıbbi zarar görmüş hastaların zararının karşılanabilmesi için 
herhangi bir engel olmamalıdır. 
a) İstenmeyen sonuç, hekim hatasına bağlı değilse toplum hastanın zararının 
karşılanıp karşılanmayacağına ve eğer karşılanacaksa hangi kaynağın 
kullanılacağına karar vermelidir.Ülkenin ekonomik koşulları, bu durumdaki 
hastalar için dayanışma fonları olup olmamasını belirleyecektir. 
b) Her ülkenin yasaları, tıbbi hataların zararlarının ödenmesi için yöntemleri ve 
zarar kanıtlandığında ödenmesi gereken miktarları belirlemelidir.
4. Ulusal tabip birlikleri; hem hastalar hem de hekimler için adil ve hakça bir 
ortam yaratmak için aşağıdaki faaliyetleri yapmalıdır.
a) Yeni teknolojinin içerdiği riskler konusunda halkı aydınlatmak, bu tür tedavi 
ve cerrahilerde hastanın bilgilendirilmiş onamını almak üzere hekimlere eğitim.
b) Tıptaki sorunları ortaya çıkarmak ve sağlık hizmetlerinde kaynak yetersizliği 
konusunda propaganda yapmak, kamuoyu oluşturmak.
c) Okullarda ve sosyal ortamlarda, genel sağlık eğitimi programlarını 
yüreklendirmek.
d) Tüm hekimler için, klinik eğitim deneyimi de dahil tıp eğitiminin seviye ve 
niteliğini yükseltmek.
e) Hekimler için tıbbi hizmetlerin niteliğini artıracak programlar tasarlamak ve 
katılmak.
f) Bilgi ve becerisi yetersiz olan hekimler için uygun politikalar geliştirmek ve 
yetersizlik giderilene dek bu kişilerin tıp uygulamaları yapmalarının 
engellenmesini sağlamak.
Halkın ve hükümetleri; savunmacı tıp uygulamasının çeşitli yönleri konusunda 
uyarmak (Doktorları riskli girişimlerde bulunmama, hastaya el atmaması) 
g) Halkı; tıbbi uygulamalar sırasında önceden tespit edilemeyen durumlar 
olabileceği ve bunların kötü uygulama olmadığı konusunda uyarmak.
h) Kötü uygulama dışında oluşmuş tıbbi hatalar konusunda hekimlere sahip 
çıkmak.
i) Tıbbı kötü uygulamalar için yasa ve yöntem geliştirmeye katılmak.
j) Avukatların bu konuda uygun olmayan istekler ve davalar için propaganda 
yapmalarına karşı aktif tutum almak.
k) Kötü uygulama başvurularının mahkemelere gidilmeden çözülmesi için 
yaratıcı yöntemler bulmak.
l) Hekimleri bu amaçla sigorta yaptırmaya teşvik etmek. Eğer hekim bir 
kurumda çalışıyorsa, işverenin bunu ödemesini sağlamak.
m) Kötü uygulama olmaksızın bir zarar görmüş hastaların zararlarının ödenmesi 
için yapılan işlemlerde karar vermeyi kolaylaştırıcı danışmanlık yapmak. 
 
 
 
 
 

ANA SAYFAYA DÖNÜŞ