ÖNSÖZ

      “Şiir, dizelere sıkıştırılmış bir nükleer enerji. Şiir, parçalanacak, patlayacak olan şey. Şiir hem haz, hem derinlik, hem sonsuz bir bağımsızlık, bağsızlık, hem çok ince bir denge, iç düzen. Sabır ve coşku...”

      Böyle diyor şair Gülten Akın.. Daha ne söylenebilir ki? Belki yine onun sözleriyle şiir/şair/sağlık/sağlıkçı alanında dolanırız:

      “... şiir bilgiyi de varlığı da aynı zamanda kapsarsa şiir olur” diyor.

      Varlığın sağlıkla ilişkisi büyük... Sağlığın ise bir toplum için önemi ortada. Diyor ki Gülten Akın “yaşadığımız ortamdan kaçamıyoruz. Sosyal, politik, kültürel ortamdan...     ... şiir işte, bir çığlık yerine geçiyor. Özellikle toplumsal içerikli şiir. Kimse hazır değil çığlığı almaya.”

      Şair “kimsenin çığlıkları almaya hazır olmadığı” anlarda ve toplumlarda da çığlık atma işlevini tabii ki sürdürecek. Özellikle sağlık alanında çığlıklar atmaya büyük gereksinim var.

      Hem şiir/sanat hem de hekim/sağlık halkla bütünleşmeyi gerektirir. “Halkla bütünleşmek ise, salt kültür, yazın, şiir kesimlerinde değil, yaşamın her kesiminde etkin olma gücünü kendinde bulan herkesin uyması gereken ilk kuraldır”

     “Şiir yaşamdan çıkar”

      Eğer şiir gerçekten yaşamdan çıkmışsa, yaşam da sağlıksa, yaşam ve sağlıkla “toplumcu köprüyü kurabilen” şairlere ve bu köprünün temel elemanlarından olan sağlıkçılara bu güzel şiirleri toplu halde ulaştırmak anlamlı.

“Bir çelişki gibi gelir ilk bakışta belki, ama diyorum ki, şiir her zamankinden daha çok, şimdi gereklidir. Çünkü her has şiir bir ortak paydadır. Bir iletişim aracıdır.”

      Evet böylesine değerli bir iletişim aracını bizlere sunan değerli şairlerin sağlıkla, tıpla, hekimlikle, ilişkili dizelerini derleyerek toplu hale getiren Dr. Faik Çelik önemli bir iş yaptı.

      Çığlığı atanlara, çığlığı duyup yanıt verenlere ve emeği geçenlere tekrar teşekkür ediyorum.

                                                Dr. Füsun Sayek
                                                Türk Tabipleri Birliği Adına

GİRİŞ

Tıp yaşamla iç içe, hekimler ve hastalar yaşamın birer parçaları.., böyle olunca da tıp ve hekimler sanatla yan yana.Hekimlikte mesleki teorik ve pratik ön planda görülmekte ise de, hekimlik farklı etik, ahlaki ve vicdani ve tabii ki insani yönleriyle gerçekten farklı bir meslektir.Hekimlikteki “ustalık”, hastasının veya kendinden yardım isteyen insanların duygu ve düşüncelerini, acılarını ve beklentilerini anladığı ölçüde o hekimde anlam kazanır .Bunun için hekim duyarlı olmalıdır, bu duyarlılığa giden en sağlam yollardan birisi edebiyat, en kestirmesi de “şiir”dir. Aslında “tıp”da, “şiir” de birer sanat değilmidir? Her ikisinde de duygu, deneyim, sezgi, düşünce, beceri ve birikim yok mudur ?

Ozan Özdemir Asaf’ın dediği gibi “her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur”.

Bu seçkide çağdaş Türk Şiirinden örnekler seçildi, Halk Edebiyatında tabip ve yara kavramlarının anlamlandırılmasındaki farklılık, Divan Edebiyatındaki “dil” sorunları düşünülerek seçkiye dahil edilmedi.Ama bu tercih ne, “olmaz ilaç sine-i sad pareme” dizelerini mırıldanmamıza ne de “doktor civanım, ah neler istiyor canım” dizelerindeki neşeli türkü ezgisini hatırlamamıza engel değildir.Eksiklikler mutlaka vardır, 300’e yakın şiir arasından seçilen bu örneklerdeki tek ölçü kişisel beğenidir.Bu nedenle bu kitapta yeral(a)mayan şiirlerdeki eleştiriyi peşinen üstleniyorum. Eleştiri ve katkılarınızla daha iyiye varacağımıza inanıyorum.

Bu kitabın hekimlere, şiir dostlarına, Çağdaş Türk Şiir Dünyasına kazandırılmasına katkılarından dolayı başta TTB Merkez Konseyi olmak üzere, tüm emeği geçenlere dostça bir sağolun

Şubat 2003

İstanbul

Faik Çelik